GunNsite

บางคนมักพูดเสมอว่า เงินคือทุกสิ่งทุกอย่าง ในขณะที่บางคนอาจมองว่าเงินซื้อไม่ได้ทุกอย่าง เงินและความสุขจึงมักเป็นประเด็นที่ถูกหยิบมาถกเถียงกันเป็นระยะๆเสมอ ไม่ว่าในวงสนทนานั้นจะเป็นคนกลุ่มไหนช่วงวัยใดก็ตาม จริงๆแล้วความสุขกับเงินเป็นของคู่กันจริงๆหรือ ทำไมหลายคนจึงพยายามเพื่อให้ได้มาซึ่งเงินขนาดนั้น แม้ผมจะเพิ่งอายุ 23 ณ วันที่เขียนบทความนี้ในปี 2017 ช่วงอายุที่เพื่อนๆหลายๆคนกำลังหางานที่ถูกจริตและจ่ายค่าตอบแทนสูง สำหรับเพื่อนผมบางคนนั้น ดูเหมือนว่าเงินจะเป็นสิ่งที่สำคัญเป็นลำดับต้นๆ ซึ่งถ้าพูดกันตามจริงมันก็ไม่ใช่เรื่องผิดอะไร ยังไงคนเราก็เสาะแสวงหาสิ่งที่ดีที่สุดเพื่อตัวเองและครอบครัวเป็นธรรมชาติอยู่แล้ว อีกทั้งปัจจุบัน เงินเดือนและสวัสดิการนั้นเป็นสิ่งที่บริษัทให้คำมั่นแก่พนักงานได้ แต่บริษัทให้คำมั่นไม่ได้ว่าพนักงานเข้ามาทำงานแล้วจะมีความสุข เงินเดือนตอบแทนจึงแทบจะกลายเป็นหลักประกันไปกลายๆ ประมาณว่าทำงานที่ทำแล้วไม่มีความสุขแต่เงินเยอะยังดีกว่าทำงานที่เงินก็ได้น้อยแถมยังไม่มีความสุขอีก (ฉิบหายสองเด้ง) ผมเชื่อว่าทุกคนรู้ถึงความสำคัญของเงิน แต่ถ้าถามผมว่ามันซื้อความสุขได้มั้ย มันซื

ที่มา aquaponicsplan.com สำหรับคนที่ใกล้จบเช่นผม ช่วงเวลานี้นับว่าเป็นเวลาตระเวนสมัครงานและสัมภาษณ์ แม้จะมีภาระทางทหารซึ่งยังต้องผ่อนผันอีกครั้ง รออีกกว่า 8 เดือนจึงจะถึงรอบเกณฑ์เนื่องจากรอวุฒิป.ตรีซึ่งออกไม่ทันรอบปีนี้ก็ตาม ประกอบกับความไม่แน่ชัดของตัวเอง สนใจทั้งงานด้าน Web Developer , Business Analyst , และ Tester หรือ QA การสมัครงานในหลายๆบริษัทของผมเองจึงเรียกได้ว่า เลือกได้ลำบากพอสมควร และถึงจะเลือกได้ บริษัทก็มักจะปฏิเสธเนื่องด้วยภาระทางทหาร การสมัครงานของผมในช่วงเวลานี้จึงเหมือนสมัครไปเพื่อสัมผัสมุมมองแนวคิดของทีมงานในบริษัทเสียมากกว่า และผมก็คงคาดหวังอะไรไม่ได้มากนัก แม้ผมจะค่อนข้างเชื่อในฝีมือและความสามารถในการเรียนรู้ของตัวเองก็ตาม หลายบริษัทช่างน่าประทับใจ หลายที่ดูจะสนใจจ้างงานผมในรูปแบบ "เรียนรู้ซึ่งกันและกัน" หลายที่ต้อนรับและดูแลผมระหว่างการสัมภาษณ์ด้วยความเคารพเฉกเช่นที่เขาดูแลลูกค้าอย่างที่ผมเห็นตามสาขาของบริษัท ทำให้ผมซึ่งมีมุมมองทั้งในด้านพนักงาน ลูกค้า และนักลงทุน รู้สึกได้ถึงความจริงใจในการบริหารจัดการของบริษัท บางบริษัทไม่ชัดเจน และคาดหวังว่

โดยส่วนตัวผมมักไม่ให้น้ำหนักกับการคำนวณค่า Fair Value หรือมูลค่าที่แท้จริงแบบจุดเดียวเท่าไร มันมีปัจจัยมากมายที่อาจทำให้ค่านั้นผิดพลาดได้และโดยทั่วไปปัจจัยที่ทำให้ผลลัพธ์การคำนวณผิดพลาดนั้นไม่ได้เป็นปัจจัยที่สามารถคำนวณได้ แต่ในโปรเจคจบผมกลับเลือกที่จะใช้การคำนวณมูลค่าแท้จริงแบบจุดเดียว ย้อนกลับไปช่วงก่อนที่ผมจะนำ Dividend Discount Model มาปรับปรุงสูตรสำหรับกองอสังหาและกอง REIT เพื่อใช้เป็นโมเดลหลักในการคำนวณมูลค่าแท้จริงเป็นจุดๆเดียว ผมเคยมีแนวคิดจะนำวิธีการคำนวณมูลค่าแท้จริงแบบช่วงที่ผมมักใช้กับหุ้นมาใช้กับโปรเจคซึ่งเป็นกองอสังหา ซึ่งตามหลักการแล้วหากสามารถคาดการณ์อัตราเติบโตของเงินปันผลและช่วงผลตอบแทนที่ต้องการได้อย่างสมเหตุสมผล ผลลัพธ์การคำนวณจะกลายเป็นช่วงราคาที่เหมาะสมแก่การลงทุน ณ ระดับผลตอบแทนที่ผู้ลงทุนยอมรับได้บนอัตราการเติบโตที่น่าจะเป็นและอยู่บนพื้นฐานความเข้าใจถึงความเสี่ยงของผลประกอบการ ปัญหาที่ใหญ่ที่สุดไม่ใช่การ implement การคำนวณลงในระบบ แต่เป็นการพิสูจน์ทางวิชาการให้มันมีน้ำหนักมากกว่า หากสังเกตดีๆ ปัญหาของไอเดียนี้คือ มันพึ่งพามุมมองต่ออนาคตของกองทุนเป็นอย

เท่าที่จำได้ ผมไม่เคยพูดถึงเรื่องโปรเจคจบซึ่งผมกำลังทำอยู่ ณ เวลาที่เขียนบทความนี้เลย งานแรกที่ผสมผสานความรู้ของทั้งฝั่งการลงทุนและฝั่งไอทีเข้าด้วยกัน ในสเกลที่มีความเป็นไปได้ที่มันจะกลายเป็น "บางสิ่ง" ที่ใช้งานได้จริงๆ โปรเจคจบของผมคือเว็บที่ย่อยและนำเสนอข้อมูลจากการวิเคราะห์เชิงคุณภาพของกองทุนรวมอสังหาริมทรัพย์และกอง REIT ซึ่งเอาจริงๆมันคือการเอาข้อมูลมาให้คอมสกรีนขั้นต้นตามเงื่อนไขที่ผมอยากได้ซะมากกว่า ต้นตอของมันก็มาจากความขี้เกียจสกรีนหากองทุนดีๆด้วยตัวเองนี่นะ มันน่าเบื่อจะตาย ผมมองโปรเจคตัวเองอยู่ในสเกลเล็กๆมาโดยตลอด อาจจะเนื่องจากมันเกิดขึ้นจากความอยากได้อยากมีของผมเอง เลยไม่ค่อยสนใจถึงศักยภาพของมันในเชิงพาณิชย์จริงๆเท่าไร จนกระทั่งวันนึงที่มีคนจากบริษัท G-Able มาดูโปรเจคจบของนักศึกษาสาย BI ซึ่งผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้น สำหรับผมในวันนั้นนอกจากความตื่นเต้นนิดหน่อยที่จะได้โชว์ของให้คนนอกแล้ว การนำเสนอครั้งนั้นผมก็ไม่ได้คาดหวังอะไรมากมายนัก แต่บรรดากรรมการซึ่งมาจาก G-Able ตอนนั้นแลดูจะสนใจงานที่ผมทำ หลังจากที่ทางบริษัทเลือก 5 กลุ่มไปคุยต่อที่บริษัท ซึ่งผมเป็นหนึ่

สำหรับเด็กปี4 อย่างผมซึ่งเป็นส่วนน้อยที่มีความรู้ด้านการลงทุนสูงกว่าเพื่อนร่วมรุ่นอย่างมาก มักจะโดนขอให้ช่วยแนะนำการลงทุนแก่เพื่อนๆที่ต่างก็เริ่มสนใจศาสตร์ด้านนี้มากขึ้นเรื่อยๆ ผมว่าคงเป็นเรื่องปกติของยุคสมัยนี้ละมั้ง พอพวกเราใกล้เรียนจบต้องไปทำงานรับเงินเดือนหรือบางคนอาจมีธุรกิจเป็นของตัวเอง เราจะเริ่มหาลู่ทางทำเงินให้งอกเงย ซึ่งเป็น mindset ที่แตกต่างจากคนรุ่นก่อนมาก ผมคิดว่าเหตุผลักดันให้แต่ละคนเริ่มสนใจด้านการลงทุนนั้นไม่เหมือนกัน บางคนลงทุนเพราะเริ่มวางแผนเกษียณ บางคนอยากรวย บางคนอาจแค่อยากเห็นเงินงอกงามดีกว่าการเอาไปฝากธนาคาร ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด นี่เป็นสิ่งที่ขับเคลื่อนชุดความคิดที่เรามีต่อการลงทุน เรามักไม่ค่อยทุ่มเทกับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ถ้าเรามองว่าสิ่งนั้นไม่ใช่ปัจจัยที่ critical กับตัวเอง เราจึงเห็นว่านักลงทุนมักจะมีกลุ่มที่ทุ่มเทศึกษามันอย่างมากกว่าจะกดซื้อหุ้นซักตัวกับกลุ่มที่ไม่รู้อะไรแล้วซื้อตามโพยผีบอกที่ไม่รู้ว่ามาจากไหน "ลงทุนเพื่ออะไร" เป็นคำถามที่ผมถามเพื่อนทุกคนที่มาขอคำแนะนำเรื่องการลงทุนจากผม ผมเชื่อว่าหากเขาตอบคำถามนี้ได้ แสดงว่าเขามีแรงผลักดันที่ไม